Једном тако дође један цигански табор до подножја једне горе. Ту се зауставише и раширише шатре за починак.
Живела су у том табору три брата којима беше време да себи изаберу животног друга по срцу и карактеру. Потражише браћа савет од мудрог Циганина, старца Пхура, кога су сви Цигани поштовали.
-« Па, добро,- рече Пхуро браћи,- помоћи ћу ја вама да изаберете. Идите на планину и потражите оно што би сваки од вас желео поклонити својој невести. Како срце ваше одлучи, таква ће вам и судбина бити.»
Кренуше браћа на пут.
Дуго је лутао најстарији брат по планинској врлети, док не набаса на блистави грумен злата.
-« Ево најбољег поклона за будућу невесту!- узвикну најстарији брат. – И скупоцен, и леп...»
До самог заласка сунца лутао је планином средњи брат тражећи поклон, а кад је почело да се смркава, угледа он на горској стази јелена.
- «Ево најбољег поклона за будућу невесту!- обрадова се средњи брат и устрели јелена.
Све је ноге обио најмлађи брат тражећи поклон. С првим зрацима јутарњег сунца попе се он на сам врх планине. Погледа око себе и остаде без даха: право испред њега пламтео је цвет неизрециве лепоте. Пажљиво убра цвет и пожури назад у свој цигански табор...
- « Леп си поклон нашао, - рече Пхуро најстаријем брату, гледајући грумен злата. – Јасно је да ти волош богатство. И зато ти треба таква жена која ће знати твоје богатство чувати. Ево теби најхалапљивија невеста!
И доби најстарији брат најхалапљивију невесту у читавом циганском табору.
-« Леп поклон, - рече Пхуро, гледајући кожу јелена коју је са собом донео средњи брат. – Види се да волош добро појести, значи да и твоја жена добар апетит треба имати. И зато треба да ожениш најдебљу Циганку!
И доби средњи брат најдебљу Циганку у читавом циганском табору.
Кад виде поклон најмлађег брата, Пхуро се осмехну.
- «Видите, Цигани, - рече старац- уме овај младић лепоту видети. И зато најлепшу жену заслужује!
И доби најмлађи брат најлепшу девојку у читавом циганском табору.